ممیزی شعر و ترانه؛ سریال تراز پشم‌ریزون
ممیزی شعر و ترانه یا همون ممیزی خالی یکی از سریال‌های جدید و خلاقانه داخلی ئه که اخیرا در بین مردم محبوبیت خاصی پیدا کرده. این سریال به صورت طنز سیستم ممیزی و سانسور کردن شعر و ترانه رو هجو می‌کنه.
بازیگران و شخصیت‌ها
سریال ممیزی کلا دو تا بازیگر داره. یکی نقش خواننده رو داره و دیگری هم نقش ممیز. خواننده برای گرفتن مجوز آهنگ جدیدش پیش ممیز میاد و ممیز هم تا می‌تونه بهش گیر می‌ده و شعرش رو اصلاح می‌کنه.
آهنگ‌های انتخابی بر اساس آهنگ‌های واقعی هستن و بازیگر خواننده (حامد جوادزاده) سعی می‌کنه تا علاوه بر لحن خوندن، ویژگی‌های شخصیتی خواننده‌ی اثر رو هم به نمایش بذاره.
شخصیت ممیز (وحید آقاپور) هم از روی مسئولین دولتی، پلیس فتا، سانسورچی‌ها، گشت ارشاد، بسیج و به طور کلی PZJ انتخاب شده که البته در هر قسمت سعی می‌کنه جنبه‌های متفاوتی از این قشر افراد رو نشون بده.
موضوع سریال و نویسندگی شاخ آن
تا حالا بیش از 100 قسمت از سریال ممیزی منتشر شده. در حالی که ایده‌ی کلی همه‌ی قسمت‌ها یکسانه و یه نفر میاد آهنگی رو می‌خونه تا مجوز بگیره و استاد ممیز هم آهنگش رو نقد و اصلاح می‌کنه ولی اصلا تکراری نشده. البته آهنگ‌ها هم به صورت متنوع انتخاب شدن ولی استاد با دیدگاه‌های متفاوتی آهنگ‌ها رو نقد می‌کنه.
در حالی که ممیز تو قسمت‌های اول بیشتر به بحث‌های روابط دختر و پسر و این چیزا گیر می‌داد، هر چی جلوتر می‌ره، مفاهیم دیگری مثل مسائل روز سیاسی، طرح صیانت از فضای مجازی، مدیران چند شغله، انتخابات، ازدواج و سیاست‌های جمعیتی، ارزش هنری آهنگ، ادبیات، اعتیاد، تخصص مسئولین، استانداردهای دوگانه، تراز، نفوذ، صدا و سیما و خلاصه هر چی رو که بهش فکر بکنید، مورد بررسی و هجو قرار می‌ده و از خواننده هم می‌خواد تا این موارد رو هم توی ترانه‌اش لحاظ کنه. شخصیت خواننده هم با توجه به خصوصیاتی که خواننده اصلی اثر داره، نحوه‌ی برخوردش با حذفیات و ویرایش‌های ممیز متفاوت ئه. این باعث میشه که تا حتی پس از صد قسمت، سریال تکراری نشه و جذابیت‌های خاص خودش رو داشته باشه.
ژانر سم به عنوان ژانر اصلی ممیزی
ما قبلا ژانر سینمایی سم رو در این جا به طور کامل توضیح دادیم که اصلا چیز بدی نیست و اگه تو جای خودش استفاده شه، خیلی هم خوب ئه. بسیاری از اتفاقاتی که توی سریال ممیزی میفته هم در همین ژانر ئه. بارها استاد بدون هیچ دلیل خاصی به یک مسئله‌ی نه چندان مهم گیر می‌ده و کلی با خواننده بحث می‌کنه و لحظات بسیار خنده داری رو هم می‌سازه. ممیزی شاید بشه گفت موفق‌ترین اثر هنری سمی تو سینما و تلویزیون ایرانه.
ممیزی فیلم و سریال
در فصل دوم ممیزی، علاوه بر ممیزی شعر و ترانه، موضوع دیگری به نام ممیزی فیلم و سریال هم به مجموعه اضافه شده و به این صورته که وحید آقاپور در نقش همون استاد ممیز و حامد جوادزاده به عنوان کارگردان فیلم نشستن و استاد یک سکانس از فیلم رو به نمایش می‌ذاره و اون رو نقد می‌کنه، دفاعیات کارگردان رو می‌شنوه و خیلی هم خبری از مجوز گرفتن برای فیلم نیست. تو بعضی قسمتاش هم سعی می‌کنن دو نفری سکانس مذکور رو به صورت ممیزی شده بازسازی بکنن. ممیزی فیلم و سریال خوبه، مخصوصا اون قسمتایی که سکانس رو بازسازی می‌کنن، بالاخص قسمت زخم کاری که خیلی شاخه، ولی در کل به اندازه ممیزی شعر و ترانه شاخ نیست.
نحوه‌ی دیدن سریال ممیزی
نمی‌شه گفت نقطه‌ی ضعف ولی خوب به هر حال برای این که بتونید بیشتر از این سریال لذت ببرید، باید تا حدودی با ادبیات رسمی حزب اللهی‌ها و اصطلاحاتی که به کار می‌برن، آشنایی داشته باشید. البته اگه قسمت‌های اول ممیزی رو ببینید، حساب کار دستتون میاد و می‌تونید از ادامه‌اش لذت ببرید.
بعد از آشنایی با فرم سریال، دیگه فرقی نمی‌کنه با چه ترتیبی ممیزی رو ببینید. هر قسمتش رو ببینید اوکی است. ضمن اینکه پشت سر هم دیدن سریال خیلی توصیه نمی‌شه. نهایت روزی دو سه قسمت ببیند روال تره. البته همه‌ی قسمت‌های میزی شاخ نیست و مثل هر سریالی فراز و نشیب‌های خاص خودش رو داره. یه سری قسمتاش واقعا پشم‌ریزون ئه، مثل قسمت برقصا چاووشی یا هوامو نداشتی محمد اصفهانی یا دوش دوش استاد شجریان. یه سری قسمت‌هاش هم متوسط ئه. قسمت ضعیف هم خدا رو شکر تا حالا نداشته یا من حداقل ندیدم.
ممیزی فصل اولش که کلا رایگان است و توی آپارات گذاشتن. راحت از این لینک می‌تونید فصل اول ممیزی رو ببینید و حتی رایگان دانلود کنید. ولی فصل دومش رفته داخل فیلیمو و ما هم خرید اکانت فیلیمو رو خیلی توصیه نمی‌کنیم. البته باز هم تو خود آپارات و از این یکی لینک می‌تونید 15 دقیقه‌ی اول هر قسمت از فصل دوم رو به صورت رایگان تماشا کنید. هر قسمت ممیزی معمولا بین 10 تا 30 دقیقه است و خیلی وقتا تو همون 15 دقیقه داستان جمع میشه.
جمع بندی
در کل ممیزی از سریال‌های خوب سال‌های اخیره و با فرهنگ داخلی هم سازگاره. هر چند به قدری ایده‌های جذابی داره که من دیدن یه ربع اول هر قسمت ممیزی به زبان انگلیسی و با زیرنویس فارسی رو به سریال‌های نتفلیکس و آمازون اینا ترجیح می‌دم.
ممیزی نشون داد که یه تیم نویسندگی قوی که اتفاقا همون بازیگرای سریال هم هستن، بدون صرف هزینه‌ی خاص و با کمترین امکانات می‌تونه یه سریال پشم‌ریزون بسازه. باشد که سایر فیلم‌سازها و سریال‌سازهای داخلی هم به جای کپی-پیست کردن فیلم‌های هالیوودی از ایده‌های خلاقانه و مطابق با فرهنگ ایرانی استقبال کنند.
ما در این جا به تیم پنج شیش نفره‌ی کاردرست سریال ممیزی دست‌مریزاد می‌گیم و ضمن انتخاب ممیزی به عنوان سریال تراز پشم‌ریزون، شما رو هم به دیدن این سریال خوب دعوت می‌کنیم.
روز‌تون پشم‌ریزون
حالا که لطف کردین پست رو تا آخر خوندین یه نظری هم برای ما ارسال کنید تا ما رو هم خوشحال کنید.