نقد و بررسی خدای جنگ PC

تجربه بازی god of war 2018 روی کامپیوتر

یادش بخیر دوران پلی استیشن دو. چه بازی‌های شاخی داشت. god of war یا خدای جنگ هم که دیگه جزو نوامیس سونی محسوب می‌شد. امکان نداشت کسی PS2 داشته باشه و god of war نزده باشه. منتهی وقتی دوران PS3 و PS4 و PS5 اینا رسید، انحصاری بودن خدای جنگ و مسائل مالی و گرونیِ هم کنسول و هم خود بازی، خیلی‌ها رو مثل من از این سری بازی شاخ محروم کرد. 

خوشبختانه سونی از خر شیطون اومده پایین و یواش یواش داره بازی‌های انحصاریش رو برای PC هم منتشر می‌کنه. اخیرا هم دیگه god of war 2018 رو واسه PC داد بیرون و قسمت شد که پس از چهارده پونزده سال دوباره سراغ این سری بازی بیام.

استارت کار در اسکلیگه، ببخشید اسکاندیناوی

خوب من می‌دونستم که داستان بازی تو اسکاندیناوی و همراه با وایکینگ‌ها می‌گذره. اندکی عکس و گیم‌پلی اینا هم دیده بودم. واسه همین انتظار داشتم محیط بازی شبیه اسکلیگه تو ویچر 3 باشه. مناظر زیبای برفی همراه با تباهی. که همینطور هم بود. داستان god of war دقیقا با مراسم خاکسپاری و قایقرانی شروع می‌شه تا هر چه بیشتر ما رو یاد اسکلیگه بندازه.

زاویه دوربین متفاوت

اگه یادتون باشه، خدای جنگ‌های قدیمی برای هر بخش از مرحله یه دوربین ثابت داشتن و با رفتن ما به گوشه‌ها، دوربین حرکت می‌کرد. اون زمان این دوربین خیلی جواب بود و خیلی بازی‌ها از همین سبک اسکی رفتن. حتی توی ایران هم بازی گرشاسپ سیستم فایت و دوربینش رو از روی خدای جنگ یک و دو پیاده سازی کرده بود.

منتهی ایده زاویه دوربین ثابت دیگه قدیمی شده و حال نمی ده. واسه همین سیستم دوربین رو کلا عوض کردن. من انتظار داشتم دوربین هم مثل ویچر 3 شده باشه ولی خوب این طور نیست و دوربین در حالت Over the Shoulder ئه. این زاویه دوربین معمولا باعث می‌شه تا بازی حالت سینمایی تر به خودش بگیره ولی یه مقدار دید رو محدود می‌کنه. توی بازی‌های شوتر دوربین OTS مرسوم هست ولی برای بازی‌های شمشیری چیز تازه‌ای هست و برای من حالت غریبی رو داشت.

داستان بازی god of war 2018

کریتوس بعد از این که انتقامش رو از همه‌ی خدایان المپ یونان گرفت و او‌ن‌ها رو از دم تیغش گذروند، دیگه به فکر بازنشستگی می‌افته و می‌ره طرفای نروژ، زن می‌گیره، بچه دار می‌شه و به صورت عادی به گذران عمر می‌پردازه.

منتهی به دلایل نامشخصی زنش می‌میره در حالی که آخرین آرزوش این بوده که خاکسترش رو کریتوس و پسرش آترئوس به بالاترین قله‌ی سرزمین اسکاندیناوی ببره. این باعث می‌شه تا پدر و پسر یک ماجراجویی رو در سرزمین وایکینگ‌ها آغاز کنند. توی این سفر خدایان اسکاندیناوی حضور یک خدای غریبه تو سرزمینشون رو نمی‌پذیرند و براش شاخ می‌شن ولی نمی‌دونن کریتوس آخرین کسیه که باید براش شاخ و شونه بکشن...

در کل داستان بازی خدای جنگ خوب و جذابه ولی خوب جا داشت یه کم‌تر کلیشه‌ای باشه. جلوتر که برید مخصوصا یه سری المان‌های جهان‌های موازی و اینطور چیزا هم به بازی اضافه می‌شه که الان می‌شه گفت خز شده و دیگه جذابیت چند سال پیش رو نداره.

Booooooooy

شخصیت کریتوس رو که در نظر دارید. حاجیمون کلا نه اعصاب نداره و نه حتی حال و حوصله‌ی چیزی رو داره. مثل برج زهرمار می‌مونه. اصولا نبرد با خدایان کار بسیار سخت و طاقت فرسائیه و همین که کریتوس سرپاست باید خدا رو شکر کنه!

کریتوس سعی می‌کنه زیاد حرف نزنه. اگر هم حرف بزنه نهایت در حد چند کلمه می‌گه و حتی حال نداره یه جمله‌ی کامل رو ادا کنه. یا مثلا پسرش رو نه به اسم صدا می‌کنه و نه حتی بهش می‌گه Son. بلکه فقط به کلمه‌ی Boy بسنده می‌کنه که لحن این Boy صدا کردن کریتوس تبدیل به یکی از نمادهای بازی شده.

اما از طرفی آترئوس پسر کریتوس، یه جوان جویای نامه و نقطه‌ی مقابل کریتوس ئه. دنیای اطراف برای آترئوس تازگی داره و با دیدن جاها و اتفاقات پشم‌ریزون بازی به وجد میاد. در حالی که کریتوس خدایان، اساطیر، غول‌ها، هیولاها و... اسکاندیناوی رو اصلا نمی‌شناسه و براش حتی مهم هم نیست، خیلی جاها آترئوس که داستان‌های اون‌ها رو از مادرش شنیده بوده، کریتوس رو راهنمایی می‌کنه.

تقابل شخصیتی کریتوس و Boy و روابط استاد-شاگردی که بین این دو شکل می‌گیره، جزو نقاط پشم‌ریزون بازیه. یکی از این تضادهای شخصیتی دیدگاهشون نسبت به مراحل جانبی بازی ئه؛ Boy دوست داره دنیا رو بگرده و به ملت کمک کنه ولی کریتوس فقط به دنبال تجهیزات برای ادامه‌ی سفره.

کریتوس می‌خواد Boy رو جوری تربیت بکنه که بتونه از پس این مسیر پرخطر بر بیاد و ازش می‌خواد که بی‌رحم تر و دقیق‌تر باشه. تو این زمینه تربیت کردن نصف جملاتی که می‌گه دیالوگ ماندگاره. با اون صدای شاخی هم که دوبلور کریتوس داره تاثیر گذاریش بیشتر هم می‌شه.

مسیر پیش رو طولانی و بی رحمه. جایی برای یه پسر بچه نیس، تو باید یک جنگجو باشی.

محیط بازی و گشت و گذار در آن

طراحی محیط بازی واقعا زیباست. خوب انتظار هم می‌ره که سونی برای بازی پرچم دارش سنگ تموم گذاشته باشه. البته محیط بازی شباهت‌های زیادی هم به جزیره اسکلیگه بازی ویچر 3 داره که البته اشکالی هم نداره. دیگه الان همه از المان‌های بازی ویچر 3 استفاده می‌کنن.

خدای جنگ 2018 اوپن وورلد نیست، اما یه سری مراحل جانبی تو جاهای مختلف مپ وجود داره که بازی رو از یک‌نواختی درمیاره و پاداش‌هایی رو هم داره. 

مثل بازی‌های قبلی خدای جنگ، یه سری معما‌ها و از دیوار بالارفتن‌ها هم تو بازی وجود داره که بین مبارزات به کاربر استراحت بده و جوابه. البته دیگه مثل خدای جنگ‌های قدیمی، با معماهای سختی طرف نیستیم، اکثرا باید دقتمون رو بالا ببریم یه سری چیز میز تو مپ پیدا کنیم. تازه خیلی از معما هم تو مراحل اصلی نیستن و صرفا برای بدست آوردن و Scavenge کردن تجهیزات می‌خورن.

این سیستم نیمه اوپن وورلد بودن، فضای برفی، زاویه دوربین OTS، معماها، صخره نوردی و جستجو برای بدست آوردن تجهیزات، یه مقدار بازی رو شبیه به Rise of Tomb Raider هم می‌کنه.

البته هر چقدر جلوتر می‌ریم، بازی حرفای جدیدتری هم برای گفتن داره. محیط بازی و کارگردانی اون یه جورایی پخته‌تر می‌شه، المان‌های مخصوص اسطوره شناسی نورس به بازی اضافه می‌شه و خود بازی خیلی هم بیشتر حال می‌ده. مخصوصا وقتی که می‌رسیم پیش The World Serpent

فقط تنها چیزی که یه مقدار تو ذوق می‌زنه سیستم پریدن و محدودیت‌های مپ بازیه. واقعا این مسئله ایراد نیست و شاید فقط برا من پیش بیاد ولی من عادت دارم تو بازی‌ها برای تنوع همینجوری الکی بپرم. متاسفانه خدای جنگ سیستم پرش آزاد نداره و فقط تو جاهای خاصی که از قبل مشخص شده می‌تونی بپری. 

بعد گوشه‌های مپ هم که میری بعضی وقتا یه سری موانع نامرئی جلوی حرکت ما رو می‌گیرن. از همه بدتر به سبک تامی تو GTA Vice City، کریتوس کلا تو آب نمی‌ره و شنا که هیچ، حتی حاضر نیست پاشو بذاره تو آب.

این موارد منفی که گفتم واقعا تاثیری تو گیم پلی god of war نداره و واقعا مهم نیس. ولی خوب افت داره برای کریتوس، خدای جنگ، کسی که کل خدایان المپ رو نابود کرده، نتونه بپره، نتونه بره تو آب. ناسلامتی خدای جنگ پرچمدار سونی ئه. کاری نداره برای کمپانی به این بزرگی دو تا مکانیزم هر چند بی‌اهمیت رو به بازی اضافه کنه تا کسی مثل من نتونه به بازی گیر الکی بده! 

نقشه و مپ بی‌قابلیت

محیط بازی خدای جنگ 2018 خیلی پیچ پیچیه. واقعا تکلیفت مشخص نیست راست باید بری یا چپ. کدوم ور اصل مرحله‌اس، کدوم ور آیتم مایتم‌ها هستن. تا قبل از ملاقات با جادوگر جنگل که اوضاع بدتر هم هست و معلوم نیست حتی کدوم ور مرحله‌ی اصلیه، کدوم ور Side Quest ئه.

تو این مواقع یه نقشه‌ی خوب می‌تونه به کار بیاد و کاربر رو از گیج زدن الکی تو مپ رهایی بده که متاسفانه مپ بازی god of war با وجود این که خوشگله ولی اصلا کارایی نداره. اون قدر از دور مپ رو نشون می‌ده که آدم تو خود بازی بگرده راحت‌تر هدفش رو پیدا می‌کنه تا از تو نقشه! 

مپ خدای جنگ بزرگترین ضدحال بازیه. نمی‌دونم واقعا چه مرضی داشتن که مپ رو اون قدر از دور و بدون هیچ جزئیاتی ساختن. حتی قابلیت گذاشتن Marker رو نقشه هم وجود نداره!! ناموسا اگه مپ رو تو بازی نمیاوردن سنگین‌تر بودن.

نبردهای god of war 2018

تو سال‌های اخیر، سیستم مبارزات بازی‌های اکشن با سلاح سرد به یه استاندارد مشخصی رسیده. حمله‌ی سبک، حمله‌ی سنگین، دفاع یا ضد حمله، جاخالی دادن و حالا یه فینیشر یا Rage Attack. خدای جنگ هم طبق استاندارد پیش رفته و همه‌ی این‌ها رو پیاده سازی کرده. البته برخلاف قدیم دیگه به اون صورت خبری از سلاح اهورایی Blades of Chaos نیست و بیشتر دقایق بازی، به سبک وایکینگ‌ها، کریتوس هم با طبر نبرد می‌کنه.

همراه با کریتوس، Boy هم تا اون جایی که می‌تونه در مبارزات شرکت می‌کنه. البته Boy معمولا یه مقدار دور وایمیسته و با تیر و کمان به دشمن ضربه می‌زنه. شما هم می‌تونید به Boy گرا بدید تا با تیرش هدف خاصی رو بزنه و این خیلی وقتا تو گمراه کردن دشمن و پیاده سازی مغز بازی به کار میاد. البته یه کم که لول‌تون بره بالا، خود Boy هم تا حدودی تو نبردهای Melee هم کمک می‌کنه. توی نبردهای Range هم علاوه بر تیر و کمان Boy، خود کریتوس هم می‌تونه طبرش رو پرت کنه و چون طبرش جادوئیه دوباره برمی‌گرده سمت خودش.

به دلیل دوربین OTS مبارزات خدای جنگ حالت سینمایی داره و انگار کارگردانی شده ولی خوب از طرفی چون دید بازیکن مخصوصا به پشت سر کریتوس کمتر می‌شه، حملاتی که از پشت به سمت‌مون میاد رو متوجه نمی‌شیم. برای جلوگیری از این امر، با یک فلش جهت حملات از پشت نمایش داده می‌شه که این خودش از جنبه‌ی سینمایی بازی کم می‌کنه!

درجه‌ی سختی نبردهای بازی هم به نظر من مناسبه. البته من دیگه دارم پیر می‌شم و از بین 4 تا درجه سختی، دومی رو انتخاب کردم. تو این حالت خیلی نمی‌میرم ولی خوب نبردها یه مقدار چالش هم داره تا بهتر فایت کنم. به هر حال مبارزات god of war به من که خیلی حال می‌ده، فقط نمی‌شه زیاد پشت سر هم بازی کرد و آدم خسته می‌شه. یواش یواش بازی رو پیش ببرید بهتره.

سیستم Level-Up شدن کریتوس و Boy

من خیلی نتونستم با سیستم آپگرید کردن god of war ارتباط برقرار کنم. یه مقدار پیچیده است. تازه علاوه بر کریتوس، Boy هم سیستم آپگرید خودش رو داره. من که بیشتر Boy رو آپگرید کردم تا خود هوش مصنوعی سیستم از آپگریدها استفاده کنه و خودم کمتر درگیرشون شدم.

بیشتر کردن جون و میزان Rage Attack هم منوط به پیدا کردن جعبه‌ها و حل معماهای اون‌ها تو بازیه. این‌ها چون یه حالت معما و جستجو داره و آدم در حین انجامشون یه استراحتی هم بین فایت‌ها می‌کنه، پیدا کردنشون روال و مناسبه.

موسیقی متن و دوبله

موسیقی متن بازی god of war 2018 خوبه ها ولی چیز پشم‌ریزونی نیست. درسته موسیقی متنش به حال و هوای بازی می‌خوره ولی به نظر من اونقدرها هم تاثیرگذار نیست که مثل آهنگ‌های خدای جنگ 1 و 3 تو یادها بمونه.

در عوض دوبله و صداگذاری بازی خیلی شاخه. البته تعداد شخصیت‌های بازی محدوده و ما هم بیشتر با کریتوس و Boy سروکار داریم ولی خوب برای همین شخصیت‌ها سنگ تموم گذاشته شده و دوبله‌شون کاملا با شخصیت‌پردازی که براشون اتفاق افتاده همخونی داره و به شدت جوابه.

دور ماندن از اصل خویش

یه نکته‌ای که من رو به عنوان یکی از طرفدارای قدیمی سری بازی خدای جنگ یه مقدار ناراحت کرد تفاوت‌های ساختاری بیش از حد god of war 2018 با خدای جنگ‌های قدیمی بود. به غیر از اسم و ماهیت کریتوس، بازی دیگه هیچ شباهتی به قدیم نداره.

البته بروز شدن سیستم دوربین و نمایش بازی کاملا درست و قابل توجیه ئه. امروزه دوربین ثابت دیگه زیاد طرفدار نداره و باید این تغییر اتفاق می‌افتاد ولی خوب یه سری چیزای دیگه می‌تونست کمتر تغییر کنه.

توی خدای جنگ‌های قدیمی فضا و رنگ بندی محیط خیلی دارک و تاریک بود. یه حالت مه و غبار تاریک محیط رو فرا گرفته بود. نور پردازی و رنگ بندی طوری بود که فقط افکت‌های ضربات و یه سری اِلمان‌های خاص درخشان بودند و بقیه جاها تاریک بود. تضاد رنگ‌ها باعث شده بود تا بازی یه حالت سنگین و اهورایی پیدا کنه که با فضای نبردهای خدایان بخونه. بیشتر وقایع بازی هم تو شب ها رقم می‌خورد.

منتهی توی خدای جنگ 2018 فضای بازی کلا روشن و سفیده. حتی توی غارها و فضاهای بسته هم که می‌ریم دیگه از اون محیط دارک و تضاد رنگ‌ها خبری نیست. بازی هم کلا تو روز به وقوع می‌پیونده و هیچ وقت شب نمی‌شه! دیگه از اون درخشندگی آیتم‌ها و سلاح‌ها و افکت‌های نبرد هم خبری نیست و حال و هوای بازی کلا عوض شده.

به هر حال خدای جنگ بازی ای بود که همه از ایده‌هاش کپی می‌کردن و این که خودش از اصل خویش دور بشه و ظاهرش شبیه بازی‌های شاخ دیگه بشه، برای من خیلی جالب نبود.

به غیر از استایل گرافیک، معماهای بازی هم نسبت به قدیم زیادی ساده شده. معماهای جدید فقط در حد پیدا کردم آیتم خاصی هستن. قدیما که به اون صورت اینترنت و راهنما و کلیپ‌های آموزش و گیم‌پلی بازی نبود، وقتی معماها سخت می‌شد ، خیلی وقتا واقعا تو یه مرحله گیر می‌کردیم ولی الان که دسترسی به راهنما به سادگی موجوده، می‌شد یه ذره معماها رو سخت‌تر کرد؛ تهش بازیکن می‌ره دو تا کلیپ یوتیوب از گیم‌پلی god of war می‌بینه و حساب کار دستش میاد دیگه.

اوضاع فنی پورت PC بازی god of war

پورت PC خدای جنگ 2018 از Portهای خوب سال‌های اخیره. الکی سیستم رو به فشار نمی‌اندازه و خیالتون از بالا رفتن دمای کارت گرافیک و CPU تون راحت باشه. با وجود این که توصیه کرده بودن بازی رو روی هارد SSD نصب کنید، شما به توصیه‌شون عمل نکنید و رو همون HDD نصب کنید! بالاخره شصت هفتاد گیگ بازیه و همون HDD کافیه برای بازی، حتی لودینگ‌های بازی هم زیاد طول نمی‌کشه. 

 فقط تنها چیزی که از لحاظ سخت‌افزاری اذیت می‌کنه حافظه‌ی vram کارت گرافیک ئه. برای 1080 بازی کردن حدود 2 و نیم گیگ vram می‌خواد که همون 500 مگ اضافه بر 2 گیگ، شما رو مجبور به داشتن کارت گرافیک 4 گیگ می‌کنه!

یه چیز سمی هم راجع به سیوهای بازی وجود داره. تعداد سیوهای دستی بازی محدوده و هفت هشت تا بیشتر نیست! آخه مگه برا PS2 بازی می‌سازید که محدودیت Save رو این قدر پایین گذاشتین. البته سازنده‌های خدای جنگ گفتن که حواسشون نبوده و تو آپدیت‌های بازی این مورد رو درست می‌کنن!

به هر حال یه ویدیو از گیم پلی بازی خدای جنگ که از رو سیستم خودم گرفتم، این جا گذاشتیم. اگه حال داشتید ببینید تا قشنگ حساب کار دستتون بیاد که بازی چجوریاس.

لینک مشاهده گیم پلی بازی خدای جنگ نسخه PC

نقاط پشم ریزون

• + کریتوس و Boy
• + نبردهای جذاب و چالشی تا اواخر بازی
• + کارگردانی سینمایی
• + محیط زیبا و با جزئیات
• + دیالوگ‌های ماندگار

نقاط غیر پشم ریزون

• - مپ به درد نخور
• - محدودیت‌های حرکتی کریتوس
• - عدم ارادت به نسخه‌های قدیمی
• 
  

جمع بندی

انصافا god of war 2018 بازی شاخیه و ما بازی کردن نسخه‌ی کامپیوتر خدای جنگ 2018 رو به همه‌ی PC Gamerها توصیه می‌کنیم. فقط یه مقدار زیادی با قدیم فرق کرده و انگار خدای جنگ نیس. شاید اگه بهش بگیم ایزد نبرد بهتر باشه!